De week voorafgaand aan het weekend druppelen de Solex liefhebbers binnen op Camping Hitjesvijver aan de Willem Barentszweg 101 te Heerlen. Het weekend nadert en op vrijdag 2 juli zijn er al veel aanwezig om een Solexritje te maken als opwarming voor het weekend. Niet alleen een groot veld is praktisch geheel gereserveerd en bezet door Solexliefhebbers, maar ook chalets, stacaravans en trekkershutten worden benut. Op het grote veld staan voornamelijk caravans, campers, tenten en vernuft ingerichte auto’s waarin de nachten doorgebracht worden. De organisatie lag bij Solexclub Zeeland en het Oosterbeekse Pegalex, maar werden goed bijgestaan door Tuf-Tuf uit Bergen op Zoom en een aantal enkelingen uit alle hoeken van Nederland.
Tijdens een tocht op donderdag was de Solex van Peter toch zo moe dat deze niet meer op de standaard bleef staan in het gras. Zonder plankje onder de hoeven bezweek deze en viel zeer ongelukkig op het benzinetankje. Het gevolg een afgebroken benzineleiding en kapotte brandstoftank. Een geluk bij een ongeluk had de Limburgse Jan een reserve brandstoftankje wat het leed deed verzachten. Er wordt een gezellig solextochtje van rond de 31 km in de omgeving rond de camping gereden, waarbij Peter verschillende malen de sproeier moest schoonmaken.
De Campse Solexisten konden door de Belgische COVID-19 maatregelen nog geen gehoor geven om aan het weekend deel te nemen. De maatregelen in België zijn op dit moment nog strenger dan in Nederland waar een versoepeling enkel weken was ingegaan. De voorzitter Urbain Luytens liet ondanks de maatregelen dit weekend niet zomaar voorbijgaan. Om de samenhorigheid in stand te houden bracht hij namens de Campse Solexisten een grote hoeveelheid lekkere Limburgse vlaaien welke in de smaak vielen bij de aanwezigen.
Na het verorberen van een Chinese maaltijd werd er nog gezellig nagepraat. Dit duurde echter niet lang want er moest ook nog gewerkt worden. De ene na de andere partytent kwam tevoorschijn en al snel stonden er 4 aaneengeschakelde tenten met verlichting en de nodige zeilen om in noodgeval de regen buiten te houden. Zo viel de avond snel in en werd onder genot van een drankje de vrijdag afgesloten.
Zaterdag 3 juli was het vroeg uit de veren. Een strakke planning om een lange tocht van 110 km te verwerken. Daarvoor moest er goed gegeten worden. Els was al vroeg aan het voorbereiden om alle deelnemers die dat wilde te voorzien van een gebakken eitjes met spek. Het weer werkt mee zodat we in het zonnetje buiten de tent konden ontbijten. Voor je het weet gaat dan het fluitje van Frank voor het vertrek wat gepland was om half tien, maar een half uurtje was uitgelopen. Verschillende lokale Limburgse Solexrijders die het route advies hadden gegeven reden gezellig mee en corrigeerde gedurende de rit op verschillende momenten. Het was de bedoeling om een groot deel van de Maasroute á 123 km te rijden. Uiteraard was er al vroeg een stop aan het “Kaffee in de vrte” om bakje koffie of thee te drinken met uiteraard een heerlijk stukje Limburgse vlaai.
De zorgen van Peter van D waren nog niet voorbij. De benzine weekte vaste deeltjes in zijn brandstoftank los die storing in de brandstoftoevoer veroorzaakte. Diverse malen werd de sproeier schoongemaakt en in een pauze zelfs het filtertje van de pomp. Ook al kreeg hij een reservesolex aangeboden van Nico hield hij stug vol om met zijn eigen Solex de weg te vervolgen. Door verkeerd rijden en het oponthoud van Peter, maar ook van andere met kleine storingen viel de groep enkele malen uit elkaar. Doordat de ene groep dacht de andere in te halen reden ze enkel verder weg, maar na telefonische contact werd er weer gewacht tot alles gegroepeerd was. Dan was er nog oponthoud omdat de hond Binky gelanceerd werd bij het afrijden van een drempel in de weg. Gelukkig kwam de hond op de pootjes terecht en werd slecht enkele decimeters meegesleurd. Daarna nog een korte drink pauze bij “’T OAD KLOASTER” aan het “Nicos Pad”waar Nico de slijtage van zijn klompen ontdekten.
Met een anderhalf uur vertraging kregen we in het witte stadje Thor - vroeger was dit een piepklein vorstendom - anderhalf uur de tijd om de lunch te nuttigen en de witte huizen in het stadje te verkennen. Verschillende eetgelegenheden konden gekozen worden om aan de innerlijke behoefte te voldoen. Om rond drie uur konden we de Maasroute bordjes wederom volgen, maar van tijd tot tijd waren ze verdwenen en was het op gevoel verder rijden. Rivier de Maas was in de eerst helft als de tweede helft aan linkerzijde, dus eigenlijk kon het niet mis gaan. Ook al waren we van tijd tot tijd elkaar uit het oog verloren door oponthoud aan de Solex. Een ongeluk zit in een klein hoekje. De plotseling oponthoud en uitwijking reed Frank recht af op een wielrijder. Beide konden tijdig stoppen, echter de wielrijder verloor zijn evenwicht en werd door Frank die al stilstond staande gehouden. Later volgde nog een glijpartij van Ria die een buikschuiver maakte op een natte ondergrond. Altijd waren daar weer die Limburgse rijders die ons tegemoet kwamen om ons naar de groep te begeleiden. Een groot gedeelte van de tocht reden we op Belgisch grondgebied, alwaar we ook nog stopte voor een pintjes drinkpauze in restaurant “De Wissen” waar het mijnwerkers Kompel hoog in het vaandel stond.
Na enkele omwegen door blokkade van wegen kwam de groep van 51 deelnemers, 2 kinderen en een 1 hond Binky ruim een uur later dan gepland op de camping. Het wegdek was op verschillende plaatse De benzine van Chris zijn Solex moest nog even bijgevuld worden, De gok om tot de camping door te rijden was één kilometer te kort. Het was uiteindelijk een tocht van 130 km geworden welke door het mooie weer goed is verteerd.
BBQ: Na rusten, douchen, telefoneren of andere bezigheden was het zover om de BBQ aan te steken. Ook al was het wat later, het smaakte voortreffelijk. Els, Answald en Arnold fungeerde als BBQ kok om alle magen te vullen. Ondanks de dreigende lucht met onweer bleef het droog en werd er tot in de vroeg uurtjes gebabbeld onder het genot van een drankje.
Zondag 4 juli begon met een heldere hemel en een warm zonnetje. Na het nuttigen van het ontbijt stond er een Noord en Zuid route op het programma. Iets later dan gepland volden we de Beekdal fietsroute ten zijden van Schinnen. Door de prachtige natuur liep de tocht voortvarend. Er waren maar iets over de helft van de deelnemers, waardoor er minder oponthoud was. Naar mate de tocht vorderde werd de zon verdreven door wolken, maar het bleef een aangename temperatuur.
Tijdens het nuttigen van de lunch in “Joe’s Place” werden de wolken nog donkerder en al snel werden via verschillende apps tegenstrijdige weersverwachtingen gedeeld. Een halve groep vertrok zeer snel omdat ze nog dachten een binnenweg tot de camping droog af te leggen, echter dat werd een nachtmerrie. Met bakken kwam het uit de hemel om de route van slechts 5 km af te leggen. Doorweekt door de regen en hagel kwam de aan op camping. Snel onder de douche en droge kleding aan. De rest van de groep waar ik zelf ook van deel uitmaakte wachten de stortbui af in het Café-Restaurant. Al zingend kwam Ka nog wat biertjes halen aan de bar. Met het geneuried van “Weg gaan nog niet naar huis, nog lange niet nog lange niet” had ze gelijk, want het duurde nog zeker een half uur voor de bui was verdwenen.
In het gedrup van de bomen en in het zicht van een volgende bui vervolgde ook de tweede en laatste groep de verkorte route naar de camping. Nico moest de weg nog vragen om Schinnen te verlaten. Ook al is hij in Limburg geboren betekend niet dat hij daar de weg daar nog weet. Met behulp van de lokale Limburgse navigatie (bevolking) was de weg naar de camping Hitjesvijver geen probleem. Door al het oponthoud was er maar 35km afgelegd en kwam niemand op het idee om de andere route te gaan rijden. Het bleef van tijd tot tijd regenen, maar om ongeveer zes uur kwam het zonnetje weer onder de wolken tevoorschijn. Het restant van de BBQ werd door Els netjes verdeeld. Daarna mocht de BBQ echter vol ongenoegen van Els niet uitgezet worden. Elly was nog om kipburgers wat voor Els was verzwegen door Paul en Nico. Zo zat de avond vol verrassingen tot in de late uurtjes.
Een aantal zijn nog gebleven tot maandag 5 juli. Voor het vertrek was er een lichte paniek in de nieuwe camper van Beckers en de Jong. In alle haast waren de stoelen in de camper geplaatst met een poot op de WC doorspoel knop. “Het was een kwestie van geduld” tot de pot overliep met alle waterlast tot gevolg. Dweilen dan maar dat alles weer een beetje droog was. Als laatst zou Els de speciale sleutels van de camping nog inleveren waarbij Theo al zwaaiend voorbijreed op weg naar de volgende bestemming. Tot Els haar verbazing was de camper van Theo stilgevallen en niet meer te starten. Met veredelde krachten werd de camper een parkeerplaats opgeduwd en de ANWB gebeld. Theo dacht laat mij nog eens proberen te starten en jawel er kwam weer geluid uit de motor waardoor de ANWB weer afgemeld kon worden.
Al met al een gezellig en voldaan weekend waarbij het volgende weekend op 1, 2, en 3 juli 2022 in Noord-Holland zal plaatsvinden. Hopelijk zijn jullie allen weer van de partij.
Veel dank aan Els en Arnold die het weekend georganiseerd hebben en de vele handen die daarbij geassisteerd hebben..
Dank aan allen, Groetje Frank.