Om 10:00u komen 10 solexliefhebbers samen in Bronkhorst, wat officieel het kleinste stadje van Nederland is. Het heeft stadsrechten gekregen in 1482 zoals bij veel steden in de Graafschap bestond de bebouwing veelal uit losse boerderijen. Wat betreft grootte 150 inwoners en uitstraling is dit Gelderse plaatsje met maar een handjevol huizen echt een dorp. Een mooi dorpje dat dan weer wel.
In 1633 legde een verwoestende stadsbrand de meeste middeleeuwse bouwwerken in de as, dus die konden we helaas niet meer aanschouwen. De Wapen van Bronkhorst was onze samenkomst locatie waar we in een stralende zon genoten van ons eerste drankje. Stip 10:30u pruttelde onze Solexjes op weg naar een historische route met veel middeleeuwse kastelen en landgoederen. Tom er Ruurd hadden een schitterende mooie route uitgezet, echter Ruurd stuurde zijn kat en Tom moest het in zijn eentje rooien. Dit deed hij echter voortreffelijk. In het doolhof van smalle wegen met asfalt, steentjes, grint, ongelijk liggende klinkers, zand en alle tussenliggende wegvormen heeft hij zich slechts 1 maal vergist. Dit had hij dan ook al na 10 meter door.
Alle dorpjes in het doolhof van wegen in de Achterhoek werden doorkruist. Kastelen en landgoederen welke niet bezocht konden worden lieten we dan ook links liggen, echter we hielden halt waar dat wel kon. Aan een van de best bewaarde kastelen van Gelderland “Kasteel Hackfort” werd dan ook een stop gehouden. De 1,5m dikke muren van het kasteel konden we niet bewonderen, maar wel de 300 jaar oude watermolen en de smakelijke moestuinen. Het was nog te vroeg om van de keuken in het koetshuis te genieten, dus reden we met een droge keel verder.
Na een korte stop nabij het landhotel De Hoofdige Boer te Almen op weg naar lunchplaats Restaurant De Babbelaer waar we heerlijk lunchte. Wat daar buiten niet zichtbaar was verschool zich binnen in de vele oude boeken aan de wanden en de mooi spreuken in het toilet. Met “Wat Hou ik toch van mijn WC, samen zoveel shit meegemaakt” en “Goed uitplassen anders stop je nooit met zeiken” waren slechts enkele van de letterkundige spreuken. Maar met “Hoe Lang een minuut duurt hangt er van af aan welke kant van de wc-deur je je bevindt” hadden verschillende Pegalex rijders een langere tijd figuurlijk mee te maken.
Maar “de show must go on” waarna we Lochem weer achter ons lieten een de tocht in de hoogstaande zon vervolgde. Het patroon van de wegen veranderde niet en was kenmerkend wat samen ging met het moois wat te zien was. Je moet soms barrières doorbreken om daar te komen voor wat je wilt zien. Daar was het dan. Had ik het maar in 1315 gekocht van Steven van Vorden, echter was ik dan nu geschiedenis. Maar nee, het al in 12e eeuw genoemde Kasteel Vorden en bijgebouwen bleef in handen van de familie Vorden maar toen aan Dirk Vorden.
We konden niet proeven van de charmante 15e tot 18e -eeuwse sfeer van de inrichting en de kunst op het kasteel. We konden niet bewonder de mooie antieke meubels, schilderijen, beelden, houtsnijwerk, porselein, etc. uit de 17-19e eeuw, bv. in de Rode Kamer met de door prinses Beatrix geschonken ronde tafel. We namen genoegen om in een korte stop te genieten van het uitzicht en het mooie tafereel wat er rondom afspeelde en nemen dit mee in ons geheugen van deze Solex toertocht. En zoals een sprookje eindigt, kwam er ook een einde aan deze schitterende mooi 65 km lange route waar we elkaar in Bronkhorst, na genoten te hebben van ons laatste drankje uitzwaaide.
Tom en Ruurd bedankt voor het uitzetten en Tom voor het voorrijden.
Groet van Frank, Ans, Paul, Tim, Arnold, Answald, Willem, Rutger en Dirk.